کارگاه “جایگاه سفر در شاهنامه فردوسی” با هدف معرفی جایگاه ویژه سفر و فرهنگ و ابزار آلات آن در شاهنامه به صورت حضوری در مرکز آموزش علمی ـ کاربردی جهاد دانشگاهی کرج برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی مرکز آموزش دکتر الهام آزاده رنجبر، از مدرسین مرکز آموزش علمی ـ کاربردی جهاد دانشگاهی کرج در این جلسه گفت: شاهنامه فردوسی که در شمار بهترین آثار حماسی عالم است، در حدود پنجاه هزار بیت دارد و تاکنون به زبانهای مختلف ترجمه شده است و براساس گفته‌های تاریخی، ۲۵ اردیبهشت روزی است که فردوسی سرودن شاهنامه را بعد از ۳۰ سال به پایان رساند و به همین علت این روز بزرگداشت فردوسی و پاسداشت زبان فارسی نام گرفته است.
وی با تشریح سفر در دوره پهلوانی که موضوع رساله کارشناسی ارشد خود نیز بوده است، به اهمیت فرهنگ سفر در شاهنامه پرداخت و تصریح کرد: سفر در شاهنامه به سه دوره اساطیری، تاریخی و پهلوانی تقسیم می شود و انواع سفرها که شامل سفرهای اداری، سیاسی، ماموریتی و حتی سفر اخروی از مقولاتی است که در شاهنامه مطرح شده است.
دکتر آزاده رنجبر از سوره هایی در قرآن کریم که موضوع سفر در آن ها مورد بحث قرار گرفته است، نام برد و اظهار کرد: در قرآن، بزرگ ترین کتاب مسلمانان نیز درباره ی واژه ی سفر به شیوایی تمام سخن رفته است، به عبارتی دیگر در قرآن مجید به سیر و گردش در زمین، جهان نگری، جهان گردی به منظور گسترش سطح معارف و معلومات، گرفتن پند و اندرز، عبرت آموزی از سرنوشت، سرگذشت و آثار گذشتگان بسیار تأکید و سفارش شده است.
وی افزود: یکی ازموضوعات جذاب و قابل بررسی در شاهنامه بدرقه نمودن، مسافران می باشد. چنا ن که این آیین پرشکوه در دوران پادشاهی منوچهر، کی کاوس، سهراب، سیاوش، کاموس کشانی، دوازده رخ، لهراسپ، رستم و اسفندیار ،اسکندر، اشکانیان، یزدگرد، بهرام گور، کسری، خسرو پرویز به وضوح مورد توجه حکیم
فردوسی قرار گرفته است.
آزاده رنجبر به آیین بدرقه مسافران در دوره ی پهلوانی اشاره کرد و گفت: ، بدرقه ی مسافران اغلب با سیاست خاصی صورت می گیرد چنان که قبل از آن که حرکتی در بعضی از سفرهای جنگی آغاز شود، سپاهیان با سان و آرایش خاص لشکر، ابتدا نزد شاه حرکت نموده و با بدرقه ی شاه، راهی سفر می شوند. سفر توس و سپاهیان به توران با ادای احترام به کی خسرو، صورت می گیردویا درسفرهای اخروی بدرقه ی جوانان با میا نسالان متفاوت است. به طور مثال در بدرقه کردن سهراب، دیبه ی خسروان به روی او می کشند و در تابوت جای داده، تمام لشکریان خاک بر سر می ریزند، و تمام سیستان به پیشواز می روند. در نهایت می توان این گونه بیان نمود که افراد شناخته شده و برجسته را با احترام خاص راهی سفر اخروی می کنند.
وی در پایان جلسه به سوالات دانشجویان در مورد نقش و جایگاه زن در شاهنامه و آداب و رسوم و فرهنگی مردم ایران در دوره حکیم فردوسی پاسخ داد.
